Επεμβάσεις για Περιφερική Αγγειοπάθεια
Αγγειοπλαστική – stent
Η αγγειοπλαστική είναι μια αναίμακτη διαδερμική τεχνική, χωρίς τομές, που διενεργείται υπό τοπική αναίσθησία.
Μετά από παρακέντηση στη βουβωνική χώρα, υπό ακτινοσκόπηση, προωθείται ένας καθετήρας και ένα σύρμα στην περιοχή της στένωσης/απόφραξης του πάσχοντος αγγείου. Επί του σύρματος προωθείται ειδικός αεροθάλαμος (μπαλόνι) το οποίο αφού διαστείλει το αγγείο στο σημείο της στένωσης αποσύρεται. Σε πολλές περιπτώσεις ακολουθεί η τοποθέτηση stent στο πάσχον σημείο.
Το stent είναι ειδικός ενδοαυλικός νάρθηκας από ειδικό μέταλλο με σκοπό να αποτρέψει την υποτροπή της στένωσης.
Πρόσφατα αρχισαν να χρησιμοποιούνται stent ή μπαλόνια επικαλυμμένα με φαρμακευτική ουσία βραδείας αποδέσμευσης (drug-eluting stents/baloons) για επιβράδυνση της επαναστένωσης και η Laser αθηρεκτομή.
Ποιά είναι τα πλεονεκτήματα της αγγειοπλαστικής σε σύγκριση με την ανοικτή χειρουργική;
- Αναίμακτη τεχνική
- Διενεργείται υπό τοπική αναισθησία
- Μικρότερος χρόνος επέμβασης
- Μικρός χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο (μονοήμερη νοσηλεία)
- Ελάχιστες επιπλοκές
- Γρήγορη ανάρρωση
Ποιά είναι τα αποτελέσματα της αγγειοπλαστικής;
Τα αποτελέσματα της τεχνικής αυτής είναι πολύ καλά όταν γίνει από Αγγειοχειρουργό με εμπειρία στις ενδείξεις και στην τεχνική της αγγειοπλαστικής.
Ποια είναι η μετεγχειρητική φροντίδα;
Oι ασθενείς μετεγχειρητικά λαμβάνουν αντιαιμοπεταλιακή αγωγή και χρειάζονται τακτική παρακολούθηση (follow–up) από τον Αγγειοχειρουργό.
Ανοικτή χειρουργική
Σε ορισμένες βλάβες περιφερικής αγγειοπάθειας η ανοικτή χειρουργική αποτελεί τη μέθοδο εκλογής.
Αυτό συμβαίνει είτε γιατί η βλάβη έχει ανατομικά χαρακτηριστικά που την καθιστούν ακατάλληλη για αντιμετώπιση με την ενδαγγειακή τεχνική, είτε γιατί έχει παρατηρηθεί ότι σε βλάβες με συγκεκριμένη εντόπιση, η ανοικτή χειρουργική έχει καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Η ανοικτή χειρουργική περιλαμβάνει μεγαλύτερες επεμβάσεις που διενεργούνται με ραχιαία ή γενική αναισθησία και προυποθέτει σχετικά καλή γενική κατάσταση του ασθενούς.
Οι δύο κυριότερες τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι η ενδαρτηρεκτομή και το bypass:
Κατά την ενδαρτηρεκτομή, μετά από αποκλεισμό της κυκλοφορίας με ειδικές κλάμπες, διενεργείται διάνοιξη του πάσχοντος αγγείου, αφαίρεση της αθηρωματικής πλάκας που προκαλεί τη στένωση/απόφραξη και ακολουθεί συρραφή του αγγείου με ή χωρίς τη χρήση patch. Έτσι αυξάνεται η αιμάτωση του άκρου, μετά την αφαίρεση του κωλύματος.
Το bypass είναι μια χειρουργική τεχνική παράκαμψης της βλάβης με τη χρήση μοσχεύματος. Το μόσχευμα μπορεί να είναι αυτόλογο (φλέβα ή αρτηρία από τον ίδιο τον ασθενή) ή συνθετικό. Χρησιμοποιείται κυρίες σε αποφράξεις μεγάλου μήκους που δεν είναι κατάλληλες για αντιμετώπιση με την ενδαγγειακή τεχνική. Έτσι δημιουργείται μια νέα δίοδος αιμάτωσης που παρακάμπτει την απόφραξη και αυξάνει την αιμάτωση στο πάσχον σκέλος.
Μετεγχειρητικά, οι ασθενείς λαμβάνουν αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία. Επίσης χρειάζονται τακτική παρακολούθηση από τον Αγγειοχειρουργό τους για την πρόληψη μελλοντικής υποτροπής.